1864'te Kilikya, Filistin Ve Yunan Adaları - Yazarından İmzalı

Léon Paul, Journal de Voyage Italie Egypte Judée Samarie Galilée Syrie Taurus Cilicien Archipel Grec, Librairie Française et Étrangère, Paris, 1865 (3. baskı). [2], 329 s, yazarından ithaf imzalı, 18.5 x 11.5 cm, yan sayfaları ebrulu, sırtı tümsekli modern deri cildinde. İtalya, Mısır, Yahudiye ve Samarya Bölgesi, Celile, Suriye, Kilikya Antik bölgesi ile Yunan takımadalarına yapılan seyahatlerin günlüğü. Leon Paul 20 Şubat 1864 tarihinde Versay şehrinde başladığı seyahatini, 25 Temmuz 1864’te tekrar Versay’da sonlandırmıştır. Bu seyahatinin Kudüs’te Hac edip, Suriye ve Anadolu üzerinden Avrupa’ya döndüğü son bölümlerinde, neredeyse 1864 yılının Haziran ayının tamamını Maraş ve Zeytun’da geçirmiştir. Kitaptan bir bölümün çevirisi: Yahudiler ve Müslümanlar: Maraş sakinlerini resmetmeye çalıştığım bu resimde Türkler göz ardı edilmemelidir. Onlar da hristiyanlar gibi ahlaken cökmüşler ama daha az suçlular. Düzensizlikleri için kendilerini eleştirenlere verebildikleri bahaneleri var. “İncil’in değil, Kuran’ın takipçileriyiz. Gökyüzü genişletilmiş bir haremdir.” Çok az sayıda sakini ile Yahudi toplumu kendini burada unutturmada hayli başarılı olmuş. Toroslar: Keşfedilmemiş Topraklar: Toroslar hiçbir zaman Avrupalılar tarafından tümüyle keşfedilmedi. Avrupalılar bugüne kadar dağların sadece Akdeniz kıyısına ilgi duydular. Bunların da sayısı yediyi geçmiyor. Corancez, Macdonald, Kinneir, Beaufort, Ainsworth ve Kontlar A ve L. Delaport. Ancak üç ya da dört gezgin Kilikya limanlarına girmiştir: Paul Lucas, General Chesnay, Barker ve Kotschy. Texier ve Langlois Sis Patrikhanesi’ne girmişlerdi. Sadece birkaç Fransız ve İngiliz ajanı Zeytun’a uğramış ancak ötesine geçememişlerdi. Amanosları Kilikya Kapılarından itibaren bölen tüm dağlık bölgeler keşfedilmemişti. George oralara gitmeye niyetliydi. Ben de hevesli olunca kararımızı verdik. Zeytun’un doğuşu, 1085 yılında Kilikya’da kurulan Ermeni Kırallığına, 14. yy. sonlarında Mısırlılar tarafından (Memluklar) son verilmesine dayanır. Yenilginin ardından hayatta kalıp kaçabilen Ermeni gruplar, bugünkü Zeytun’un bulunduğu erişilmesi güç dağlık alanlara yerleşmişlerdir. Osmanlıların hakimiyetinden beri kendilerine yöneltilen tüm saldırıları püskürtmeyi ve bu bölgede küçük krallıklarını devam ettirmeyi başarmışlardır. Torosların geri kalan bölümlerine ayrılıkçı Ermeniler (Zeytun’u tanımayan) ve bağımsız Türkmen aşiretleri yerleşmiştir. Her iki grup da, heybetli bir şefin idaresindeki Kozanoğlu kabilesinin hakimiyeti altındadır. Aşağıda daha özel olarak anlatacağım Yusuf Ağa, kendinden daha üstün bir otorite tanımıyor ve bu dağların arasında yenilmez olduğunu, Türklerden bir saldırı gelirse idaresindeki Ermenilerin buraları rahatlıkla savunacağını biliyor. Bu durumdan rahatsız olan Sultan, onları kontrol altında tutmak için Çerkezleri etraflarına yerleştiriyor. Hem Türklerden hem de Kozanoğlu tehlikesinden dolayı Zeytunlular, kendilerine ulaşacak en küçük tehlikeye karşı bile teyakkuzda bekliyor ve kendilerine ulaşan tüm yolları acımasız şekilde kontrol altında tutuyorlar. Bu da yolu bir şekilde Zeytun’dan geçecek yabancılara korku salıyor. (kaynak: https://marasavucumda.com/leon-paul-seyahatnamesinde-pazarcik-maras-zeytun-1864/) Kitabın Anadolu ile alakalı bölümleri şöyledir: Chapitre XXVIII. Départ d'Alep. Notre troupe. Les nuits à cheval. Arrivée à Aïntab. Réception de l'agent consulaire. Le jeu du Djerid. La ville et ses habitants. Le cimetière d'Aïntab. Les missions évangéliques. Chapitre XXIX. Départ d'Aïntab pour Marasch. Une panthère dans Une nuit dans la plaine de Bazardjick. Les Turcomans et Khahil-Agah. Entrée solennelle à Marasch. Réceptions. Physionomies diverses des Chrétiens. Chapitre XXX. Les protestants de Marasch et l'euvre missionnaire. La ville et ses environs. Les bazars. Portraits de quelques notables. Nos journées au consulat. Les Juifs et les Musulmans. Chapitre XXXI. Les régions inexplorées. Difficultés de la route. Départ de Marasch. Les La fille de Jephté. Les Zeithumlus. Notre entrée solennelle au Zeithun. Aspect général des abords du pays. Chapitre XXXII. Réception au couvent de Zeithun. Un dîner sans pain. La ville et ses habitants. Les églises. Le palladium du Zeithun. Les cloches. Les noyers illustres. Les bains publics. Chapitre XXXIII. Meurs et coutumes du Zeithun. Les prêtres. Les vieillards et les princes, La Revue des Deux Mondes en Arménie. Chant de guerre des montagnards. Départ du couvent. Les quatre Zeithumlus et nos zabtiés. Chapitre XXXIV. Beautés du Taurus. Un vieux sapin, La plaine et les Circassiens. Une halte à Kiradji-Oglou. Sentiers impossibles et marche forcée. Ténèbres et précipices. La mort vue de près. Arrivée à Hatchin. Chapitre XXXV. Un repos bien gagné. Le patriarche et les religieux. Le pain retrouvé. Départ de nos Zeithumlus. La ville de Hatchin et ses habitants. Intérieur des églises. Une école arménienne. M. Nazareth et la littérature française à Hatchin. Chrétiens et Tures. Pourquoi les Arméniens resteront schismatiques. Chapitre XXXVI. Départ de Hatchin. La tribu de Kosan. Juseph Agah. Les indépendants du Taurus. Les vieilles forteresses. Phékais. Émigration des Kurdes. Description d'une caravane. La plaine de Sis. Le patriarche et le couvent Arménien. Les reliques du monastère. Chapitre XXXVII. Départ de Sis. Une nuit à cheval. Les moustiques. Une pauvre homme. Une escorte sans compassion. Les environs d'Adana. Le ville et ses habitants. Adieux à nos zabtiés. Quelques mots sur nos agents consulaires en Orient. Chapitre XXXVIII. D'Adana à Tarse. Des gens embarrassés. La ville et ses habitants. Souvenirs bibliques. Les curiosités du pays. De Tarse à Mersine. La ville et ses habitants. Adieux à la vie nomade. Chapitre XXXIX. A bord de l'Amérique. Les passagers. Les côtes de la Caramanie. Une halte à l'île de Rhodes. La rue des Chevaliers. L'église de Saint-Jean de Jérusalem. Arrivée à Smyrne. La ville et ses habitants. Chapitre XL. L’oeuvre évangelique de Smyrne. Les diaconesses. Les missionnaries. Le colporteur biblique au café. La traité de Thyatire.